Het even geduurd voor we weer wat ademruimte hadden om een blog te schrijven, maar wat een leuke reacties hebben we weer ontvangen op de vorige blog, maar ook uitingen van zorg na ons vorige verhaal waarin we aangaven wéér aan te moeten schuiven aan de tekentafel. Wij hadden er tot op dat moment eigenlijk nog niet bij stilgestaan, maar tegenslagen leiden vaak weer tot kansen heeft het verleden ons geleerd. Laat ik voorop stellen dat wij niet alleen maar Mr. en Mrs. Positivity zijn en dat ook wij in de maand dat we hier nu zitten weleens een traantje hebben gelaten.
Wat wij in de afgelopen jaren van zorg en rechtszaken hebben geleerd is; accepteren. Het magische toverwoord welke je makkelijker uitspreekt dan daadwerkelijk in praktijk brengt. Accepteren kun je leren en maakt je weerbaarder voor tegenslagen zoals we die inmiddels wel kennen. Over acceptatie zouden we een boek kunnen schrijven (dat doen we overigens niet, daar hebben we helaas te tijd niet voor). Accepteren is iets wat je per onderwerp of probleem moet zien toe te passen en als je eenmaal de acceptatie hebt gevonden betekent het niet automatisch dat dit er dan ook altijd is en blijft. Het is een continu proces van schakelen, bijsturen en opnieuw beginnen. Zo dat was weer het filosofische onderdeel van deze blog, back to business.
Hoe staan de zaken er inmiddels voor. Om met het positieve te beginnen; er is geen afstel wel uitstel. We kunnen niet verder om diverse redenen. Met name de bureaucratische (malle)molen werpt nogal wat tegenslagen op en ook de complexe markt helpt niet. Ondernemen op Curaçao is misschien wel 180 graden anders dan in Nederland. En we zijn niet naïef en hebben ons absoluut ingesteld op het feit dat het anders zou gaan. Het is een mix van ‘iedereen moet ergens iets van vinden’, waardoor processen hier stroperig zijn en anderzijds ‘het is niet wie je bent maar wie je kent’ wat ervoor zorgt dat de beste kansen op het eiland (locaties ed.) vaak onderhands aan elkaar worden overgedaan. Om hier tussen te komen of om progressie te boeken met je geduld hebben, héél veel geduld. En laat dit nou precies hetgeen zijn wat ik niet heb. Geduld is ook iets wat ik niet van huis uit heb meegekregen, dus dat is mijn grootste uitdaging. Patricia is wel geduldiger dus dat is vaak mijn graadmeter om maar weer eens tegen de heilige huisjes te gaan schoppen. We zijn hier vaak de ‘good cop en bad cop’. Het derde punt waar met name ik rekening mee moet houden zijn de korte lontjes, of beter gezegd geen lontjes en enkel een kruitvat.
Het zal absoluut niet helpen dat we niet tot nauwelijks (tiki) Papiamentu spreken en ondanks dat 95% van de bevolking hier Nederlands spreekt, waarderen ze het als je de taal spreekt. Er gaan dan deuren open die voor veel Nederlanders gesloten blijven, dus we gaan ons wagen aan een cursus Papiamentu. Integreren kun je leren!
En dan onze plannen; de droom om een experience store (thee, lunch en workshops) te beginnen op het eiland lijkt even wat verder weg dan enkele weken geleden. Met name de investering en het risico zijn op dit moment een struikelblok en zolang wij dit niet weg kunnen nemen moeten we blijven zoeken naar een oplossing. We kijken verder en naar alternatieve opties, maar deze zijn momenteel nogal beperkt. Ik ben continu met mijn rekenmachine in de weer en met wat lokale ondernemers als klankbord lukt het ook steeds beter om de (complexe) markt hier te doorgronden. Daarnaast willen we voorkomen dat de rekenmachine de creativiteit en de lef in de weg komt te staan. Berekening geven je een indicatie, maar kunnen niet gezien worden als een soort glazenbol. Soms moet je lef hebben of zoals we vorige keer als aanhaalden; je moet soms de kloten hebben om het te doen. Alleen, zoals jullie wellicht wel weten, is het voor ons meer dan voor vele anderen een investering die geld op moet leveren. Dat betekent ook dat een risicoanalyse veel meer gewicht krijgt in de keuzes die we kunnen maken. We geloven heilig in ons plan en het ideale scenario belooft veel goeds, maar er zit een oceaan tussen het worstcase scenario en bestcase scenario. In een ander scenario hadden we absoluut zo in willen stappen, maar voor nu zoeken we meer zekerheid.
De thee is inmiddels gearriveerd op het eiland en wacht nog op het vrijgeven door de Douane, dit kan hier tot twee weken duren. Als we dat in handen hebben kunnen we beginnen met het leveren aan de horeca op het eiland. En naast de thee kan Patricia inmiddels niet meer wachten op de vrijgave want… het tosti ijzer zit in een van de dozen. De basisbehoefte van de mens zijn water, liefde, eten en voor sommige een tosti ijzer. De liefde gaat immers door de maag en wat kan er niet beter door de maag dan een tosti is het motto. Voor ik bezorgde ouders aan de telefoon krijg; jullie kinderen eten ook de nodige portie groente hoor.
Deze week staat agenda weer bomvol met afspraken die hopelijk gaan zorgen voor positief nieuws, en zo niet dan is het weer accepteren en doorgaan. En tussendoor proberen we ook te zorgen voor de broodnodige ontspanning, al schiet dat er soms een beetje bij in…
Veel liefs,
Patricia en Stephen
